Samenwerken vind ik niet altijd gemakkelijk. Ik herinner me schoolopdrachten waarbij je in groepjes moest werken… en dat was altijd gedoe. De een had geen zin, de ander geen tijd, een derde deed überhaupt nooit wat en een vierde durfde (daarvan) niks te zeggen en deed vervolgens al het werk. U raadt vast welke ik was.
Gelukkig zijn er legio voorbeelden van betere samenwerkingen. Zoals waarbij mensen en ideeën of projecten elkaar vinden, en die daardoor sterker, gemakkelijker of mooier worden. Deze editie van Geitenhouderij staat er vol mee. De fokcommissies Wit en Bont die gezamenlijk activiteiten op poten zetten, de maatschap Veldhuizen-Hendrikse waar de vier maten elkaar de verantwoordelijkheid van het bedrijf toevertrouwen, de Nederlandse ijsmaker Huberts’ Food die als ‘calimero’ samenwerkt met het internationaal opererende Ausnutria. En de Nederlandse Organisatie voor de Geitenfokkerij die bokken van Geiten KI Nederland op exterieur beoordeelt.
Samenwerken vraagt om het (tijdelijk) minder belangrijk maken van je eigen voorkeuren en die van de groep voorop zetten. Maar werkelijk samenwerken voor langere tijd vraagt meer, heb ik gezien. Het betekent bijvoorbeeld dat je hobbels in de weg aankaart en die samen oplost, en ook dat ieder zijn eigen stukje verantwoordelijkheid ziet en neemt.
En als dat dan lukt – dan heb je zomaar een fijne eerste gezamenlijke fokkersdag georganiseerd. Of melk je samen net wat beter dan alleen. Maak je heerlijk en bijzonder ijs. Of heb je net wat betere informatie tot je beschikking. Da’s mooi, toch?