Nagepraat is er ruim voldoende gisteravond in de bar van Holiday Inn. Het liep voor velen van ons in de kleine uurtjes voordat we de slaap konden vatten. Dat is natuurlijk wel logisch als je zoveel indrukken en gesprekken hebt gedaan in zo’n korte tijd. Maar enfin, de wekker was ook vanmorgen weer streng doch rechtvaardig en na een Engels ontbijtmaal kwam ons motortje goed op gang.
Low input farming
Gary Yeomans woont met zijn familie werkelijk op een fantastische plek in Wales, Pant Farm in Monmouthshire. Alleen het erf al is super glooiend en typisch Engels. Als we er met de bus arriveren, na een enorme tocht over de meeste smalle en bochtige weggetjes, komt de regen met bakken uit de hemel. Sommige plekken op het erf vertonen grote overeenkomsten met een uitbundige rivier. Gary: “Het regent hier fors, wel 1000 mm op jaarbasis.” Prins Charles heeft ooit ook een bezoek gebracht aan zijn farm, aldus Gary.
Volgens Gary is het goed boeren op het heuvelachtige land. Toch is het melkvee in deze streek aardig op zijn retour ten gunste van de akkerbouw. Gary boert op de boerderij van zijn grootvader. De 50 koetjes van zijn ouders waren onvoldoende voor een inkomen en daarom besloot Gary na zijn agrarische opleiding het roer om te gooien. “Ik wilde met vleeskuikens beginnen maar mijn vrouw heeft een hekel aan kippen.” Dat werd het dus niet, want voor de keuze vrouw of kippen staande was voor Gary het besluit gauw genomen: “Ik koos voor geiten.” In 2002 startte hij met 100 jonge aangekochte geitjes die in 2003 aan de melk kwamen.
Spijt van lage gezondheidsstatus
Gary vertelt ons dat hij, terugkijkend, spijt heeft van die eerste aankoop. “Ik keek toen niet naar de gezondheidsstatus van de geiten en die bleek later onvoldoende te zijn.” Zo werd CL en CAE in het bedrijf gebracht. Blijkbaar hadden de aangekochte dieren veel contact met schapen, want ook voetrot kwam op zijn bedrijf. Tegen Cl vaccineert hij nu met een Australisch vaccin. Met het verstrekken van biotine voor hardere klauwen en routinematig bekappen hoopt hij uit de voetrot problematiek te komen. Dat lukt momenteel goed waardoor het aantal kreupele dieren minimaal is, vertelt Gary.
Tegen paratbc wordt ook gevaccineerd net als tegen Clostridium.
Zijn 700 melkgeiten hebben een productie van 900 kg per geit op jaarbasis en Reguline met lichttherapie zorgen dat buiten het reguliere seizoen ook lammetjes worden geboren.
Tbc is een groot probleem in dit gebied, weet Gary. Als geiten ervoor worden geslacht geeft de overheid er een vergoeding voor. “Dit geldt alleen voor Wales en niet voor Engeland”, zegt Gary. Zijn geiten worden voor tbc gevaccineerd en sinds 2003 is het niet meer in zijn koppel.
De dieren zien er gezond uit maar zijn zeker niet vet. Vele boeren van ons zien dat als een plus waardoor de typische melkgeit goed naar voren komt. Er zit naast Saanen, Toggenburger in de koppel om vet en eiwit op te krikken. Hoewel er alleen op kilo’s wordt betaald momenteel (Gary spreekt van een white-water-contract), denkt hij dat in de toekomst de gehaltes mee gaan spelen.
De opbrengstprijs van 72 cent per kg is goed te noemen; de melk gaat naar een nabijgelegen fabriek die er zachte kazen van maakt.
Van de 90 ha grond, deels in eigendom en deels gepacht, is 35 ha mais, 10 tot 15 ha haver en 5 ha erwten. De rest is grasland. De geiten krijgen een mix van grassilage, maissilage, soja en haver (met ureum ontsloten). Met haver ziet Gary minder acidose dan bij het voeren van tarwe.
Stalkimaat is goed
Het valt ons keer op keer op hier in Engeland, dat het stalklimaat goed is. Ondanks de open stallen en eenvoudige bouw is het er fris en niet tochtig. Binnenin de stallen ziet het er droog uit, zowel aan het dak als op de grond en wanden. Daar zorgen die open stallen voor. Problemen met luchtwegen komen hier ook minder voor dan bij ons. Een Nederlandse geitenhouder typeert het als volgt: “Wij maken onze stallen helemaal dicht en als er dan een briesje overheen komt zijn onze geiten ziek.” Het lijkt een waarheid als een…. Ja inderdaad, geit te zijn.
Back home again
Na de gebruikelijke koffie verlaten we in de stromende regen het erf van Gary. Onze reisleider heeft voor de terugweg naar de Londense airpoirt Lutton nog bedacht een koeienveiling aan te doen ( zie foto’s). Op een traditionele wijze en in een prachtig gebouw van weleer worden aan de lopende band, en dat tweewekelijks, koeien en vleesvee verhandeld. De prijzen komen ons erg fors voor. We horen 800 pond voor een vleesstiertje van 300 kg en 1900 pond voor een goeie melkvaars.
Wat moe en bomvol met ideeën en plannen komen we rond 17.00 aan op de luchthaven. Sommigen grissen snel nog een souvenirtje weg, anderen genieten voor de laatste keer van een Engelse pint.
We hebben een geslaagde studiereis achter de rug en nadat Wilbert Leermakers ons in de bus vertelt dat over twee jaar weer een studiereis op de planning staat, klinkt er alleen nog maar een luid applaus. Easyjet zet ons kort na 21.00 uur op Nederlandse bodem.
Geitenmelkprijsvergelijking uitgevoerd door AgriMedia bv.
